herkesten ve her şeyden sıkılmak

hayatın monotonluğundan olsa gerek. samimi dostlarımın uzakta olması beni bu eyleme sürükledi artık. kimsenin muhabbetinden zevk alamıyorum.

bu entry şey değil mi ya ben

bu dönem çok sıkıntılı birinin farklılık yaratmasını beklemek kadar da saçma ayrıcı

tam olarak ben vallaha hiçbirşeye hevesim kalmadı umursamaz birine döndüm

yeryüzünde futbol denen şey olduğu sürece "her şeyden sıkıldım" cümlesini hiç bir zaman kullanamayacağım.

darlandım valla

yediğin kazıklarla ve kalleşliklerin sağlaması soğumak . seversin gider dostum dersin arkadan vurur . samimiyeti unuttum .

hep uyumak istersin.düştükçe düşersin.battıkça batarsın.halinden memnun değilsindir ama öyle gözükürsün.

lükse bak amk ben sıkılacak adam bulamıyorum

maymun iştahlılıkta halay başı olmak

durup durup 'allaaaaah yarabbi şükür' eşliğinde derin bir nefes alarak bagirmak

ya bu beğenmemek ya da yaşadığın hayatı yadırgamak olarak değilde, daha çok yorulmak diye geçer. hani insan kuruduğunu hisseder mi? hissediyor. iste o zaman ancak kendine yeticek enerjisini başkaları için harcayamıyor. ardından tahammülsüzlük geliyor. her şeyden bıkma, neftet etme , haz alamama ve sıkılmak.

çok sıkıldım. inanılmaz sıkıldım her şeyden. bu durumu değiştirmek için adım atmam gerekiyor biliyorum ama bunu bilmekten ve bir şeyler yapmaya çalışmaktan da sıkıldım. yapamamaktan da sıkıldım. zaman akıp gidiyor, hayatı elimden kaçırıyorum ve ben hiçbir şey yapmıyorum. yetişemiyorum.

her şeyin farkında olup hiçbir şey yapmama rezaleti de yanında.

hayatın monotona bağlaması.

böyle günlerce o bulduğum rahatlıktaki oturma pozisyonunda kalabilirim. her şeyin anlamını yitirdiği sıkılmalar..

Sessizleşirsin, boş bakarsın, düşüncelerle dolu kafanı çıkarıp bi kenara koymak olduğun yerde buharlaşıp yok olmak istersin.

Sadece sıkılmak mı tiksiniyorum

Şu anki ruh halim. Tiksinerek bakıyorum dünyaya. O kadar çalış çabala ama elde avuçta hiçbir şey hiç kimse kalmasın, çok yoruldum ben

artık çok uzaklaştım en çokta kendimden

Tam böyle bir başlık açmayı düşünürken rasladım :/

acilen geçmesi gereken durumum. hiçbir şey çözüm olmuyor buna. genel bir sıkkınlık var üzerimde. bir bıkkınlık hali, bir parçalı bulutlu olma durumu. garip.

insanın içindeki ses bir yandan sosyalleş diyor bir yandan bireysel ol diyor. topluma baktıkça, herkesin içinde olmak normal, dışında kalmak gariplik gibi geliyor insana. kime göre neye göredir doğru olan? bireysel varlığını egosuyla sürdürmeye çalışan ve sosyal olmaya çalışan insan her zaman tökezleyecektir. herkesin farklı birey olduğunu kabul etmeli ve size karşı tabi olmalarını beklememelisiniz.

Yanımda birileri varsa max iki saat dayanabiliyorum koşa koşa eve gitmek hiç bir şey yapmamak yalnız kalmak istiyorum

evet, çok sıkıldım her şeyden.. bir şeyler yapmaya çalışıyorum yine aynı.. sanırım sorun içimde bir yerlerde, bazı düşüncelerle başa çıkamıyorum. Bırakıp gitsem veya ölsem daha kolay ama bu bi kaçış sadece ve bazı şeyler.. bilmiyorum ne kadar uğraşırsanız uğraşın, iyi bi insan olun.. olmuyo, sadece kabullenip yoluma devam etmeliyim

Yeri gelir saçımızdan Yeri gelir ayakkabımızdan Yeri gelir telefonumuzdan Yeri gelir çevrenizden Yeri gelir arabamızdan Yeri gelir diş fırçamızdan Yeri gelir dertlerimizden sıkılırız ama sadece sıkılırız. İnsanız ya hani, sıkılınca sıkılmak ile kalıyoruz. Aynı gözüne ışık tutulmuş bir tavşan gibi ne sağa gidebiliyoruz ne sola.